تعریف دسیبل چیست ؟
دسیبل (نماد: dB) یک واحد اندازه گیری است.
که برای بیان نسبت یک مقدار قدرت یا میدان به دیگری در مقیاس لگاریتمی استفاده می شود.
مقدار لگاریتمی که به ترتیب میزان قدرت یا سطح میدان نامیده می شود.
که می تواند برای بیان تغییر در مقدار (به عنوان مثال +۱ دسی بل یا -۱ دسی بل) یا یک مقدار مطلق استفاده شود.
در مورد دوم، نسبت مقدار به مقدار مرجع ثابت را بیان می کند؛ هنگامی که به این شکل استفاده می شود،
یک پسوند که نشان می دهد ارزش مرجع اغلب به نماد دایبل اضافه می شود.
به عنوان مثال اگر مقدار مرجع ۱ ولت باشد، پسوند “V” است و اگر مقدار مرجع یک میلیوات باشد، پسوند “m” (به عنوان مثال “۲۰ dBm” ) [۱]
دو مقیاس متفاوت در هنگام بیان یک نسبت در دسی بل، بسته به ماهیت مقادیر: قدرت و میدان استفاده می شود.
هنگام بیان یک نسبت قدرت، تعداد دسی بل ۱۰ برابر لگاریتم آن است که پایه ۱۰ باشد.
به این معنی که تغییر در قدرت توسط یک عامل ۱۰، مربوط به تغییر ۱۰ dB در سطح است.
در هنگام بیان مقادیر ریشه (قدرت ریشه)، تغییر در دامنه با یک عامل ۱۰ به یک تغییر ۲۰ dB در سطح مربوط می شود.
مقیاس های دسیبل بر حسب دو برابر تفاوت دارند به طوری که سطوح قدرت و زمینه مرتبط با همان تعداد دسیبل است.
در سیستم بین المللی مقادیر :
دایبل به عنوان یک واحد اندازه گیری برای مقادیر نوع سطح یا سطح متفاوت تعریف می شود که به عنوان لگاریتم نسبت مقدار مقادیر قدرت یا نوع میدان تعریف می شود.
تعریف دایبل
تعریف دایبل براساس اندازه گیری قدرت در تلفنهای اولیه قرن بیستم در سیستم Bell در ایالات متحده است.
یک دسیبل یک دهم (deci-) یک بیل است که به افتخار الکساندر گراهام بل نامگذاری شده است.
با این حال، Bel به ندرت استفاده می شود. امروز، دسیبل برای اندازه گیری های متنوعی در علم و مهندسی استفاده می شود.
که بیشترین اهمیت را در آکوستیک، الکترونیک و نظریه کنترل دارد.
در الکترونیک، دستاوردهای تقویت کننده ها، تضعیف سیگنال ها و نسبت سیگنال به نویز اغلب در دسیبل ها بیان می شود.
